De omvangrijke verzameling Oost-Indische volksverhalen die dr. J. de Vries bijeenbracht, heeft, hoewel ze niet direct met een wetenschappelijk doel gedacht was, de waarde van ruim vergelijkingsmateriaal. Niet alleen komt het eigene van wat de volken van Indonesië op dit gebied hebben opgeleverd er duidelijk in uit, maar men vindt er in rijke mate de voorbeelden van de gang die sommige sprookjes en fabels door de wereld doen, van de motieven die in vele varianten, maar toch duidelijk herkenbaar herhaald worden bij diverse volken die door een hemelsbrede afstand van elkaar gescheiden zijn. In deze bloemlezing daaruit komt zowel het een als het ander naar voren. Zelfs de eenvoudige liefhebber van het volksvertelsel, zal hier en daar een verhaal herkenen, dat met andere namen en in een andere omgeving bijvoorbeeld bij Grimm gevonden wordt. Daarnaast komt echter het eigen karakter van het Oosterse volksverhaal helder uit. De meestal korte vertellingen hebben zelden een ingewikkelde intrige. In de dierensprookjes, die een groot gedeelte van de verzameling in beslag nemen, spreekt het moralistische element sterk mee, waardoor ze vaak dicht tot het genre van de fabels naderen. De merkwaardige vormen die de samenleving van mensen onderling of van dieren en mensen met elkaar soms aanneemt, doet wel eens aan "surrealisme" denken. Alles bijeen zijn deze verhalen een brok vertelkunst uit zeer geschakeerde kleuren samengesteld, de belangstelling ten volle waard.
