De aangewezen methode om enigzins thuis te geraken in de overstelpende hoeveelheid en menigvuldigheid van de natuurkundige verschijnselen, is die welke begint bij de grondslagen en een systematisch geheel van oorzaak en gevolg opbouwt, zodat men de grote samenhangen leert zien en ongemerkt zelf natuurkundig leert denken. Braunbek volgt dan ook de beproefde indeling van beweging en energie, geluid, warmte, magnetisme en elektriciteit om te eindigen, met de hoofdzaak van de moderne atoomfysica. hij had gemakkelijk in de fout kunnen vervallen, een dor en taai leerboek te schrijven. Maar deze fout heeft hij rigoureus vermeden: hij schrijft levendig in een prettig populariserende toon, knoopt telkens aan bij allerdaagse verschijnselen, maar blijft altijd strikt wetenschappelijk, zegt geen woord te weinig maar ook geen te veel. Het is namelijk een groot gevaar van vele populair-wetenschappelijke werken, dat zij te veel "interessantigheidjes" geven en te weinig fundament, dat ze een show opvoeren, te veel generaliseren en zo valse voorstellingen wekken, met het gevolg dat de lezer op het eind nog verder van huis is. Braunbek vraagt van zijn lezer hier en daar enige inspanning, maar deze wordt steeds overvloedig gehonoreerd.