Het fascinerende relaas van een bevlogen diplomaat en politicus van internationale statuur Hoewel Nederland het multilateralisme vaak als een geloofsbelijdenis uitdraagt, is er een toenemende druk vanuit politiek en media op het buitenlands beleid waardoor de behartiging van eng nationale belangen weer meer op de voorgrond treedt. In Achteraf bezien beschrijft Bernard Bot hoe sinds de jaren zestig deze verandering zich voltrok in de buitenlandse politiek. Bot doet dat aan de hand van een beschrijving van zijn leven. Dat begon in Nederlands-Indië, via diplomatenjaren in onder meer Argentinië, de DDR en Turkije, als secretaris-generaal en als Permanent Vertegenwoordiger in Brussel, en uiteraard als minister in de kabinetten-Balkenende II en III. Zo was hij intensief betrokken bij het wel en wee van de Europese integratie en was hij getuige van de ontmanteling van het communisme en de snelle opkomst van Azië en Indonesië, waar zijn geboortegrond lag. Waarom, vroegen zijn vrienden, zou een van Nederlands invloedrijkste diplomaten zijn reputatie in de waagschaal stellen in de dagelijkse politiek? De twijfelaars kregen ongelijk. Bot stuurde als minister met vaste hand zijn onrustige, postfortuynistische vaderland door de wereld. Deze rol van Nederland in de wereld is een rode draad in Bots fascinerende terugblik. Nederland moet niet afzakken naar de periferie van het wereldgebeuren, maar vanuit eigen kracht zijn bijdrage leveren aan welvaart en vrede, faciliterend en initiërend, maar af en toe ook best met een grote mond. Bernard Bot (1937) heeft een lange carrière binnen de diplomatie en politiek gemaakt, onder meer als ambassadeur en als (plaatsvervangend) Permanent Vertegenwoordiger bij de NAVO en bij de Europese Unie. Hij was van 2003 tot 2007 minister van Buitenlandse Zaken in de kabinetten-Balkenende II en III. Tegenwoordig is hij werkzaam als partner bij publicaffairsbureau Meines Holla & Partners in Den Haag.
