Over het boek: Taalontwikkelingsstoornissen zijn zeer heterogeen, zowel in de verschijningsvormen als wat betreft de ernst en de oorzaken. Bij de specifieke taalontwikkelingsstoornissen is op het eerste zicht voldaan aan alle voorwaarden om tot een normale taalontwikkeling te komen, maar komt het taalverwervingsproces toch niet of onvoldoende op gang. Niet-specifieke taalstoornissen daarentegen zijn het gevolg van of hangen samen met problemen op andere gebieden, zoals gehoorstoornissen, autisme of verstandelijke beperkingen. Er zijn ook kinderen die door factoren als ziekte, meertalige opvoedingssituatie of verwaarlozing een verhoogd risico lopen op de ontwikkeling van taalproblemen. Verder komt in dit boek de diagnostiek van taalontwikkelingstoornissen ruim aan bod. Zowel multidisciplinaire diagnostiek als specifiek taalonderzoek worden gedetailleerd beschreven. Het laatste deel van het boek handelt over de indirecte en directe behandeling van taalontwikkelingsstoornissen. Hierbij wordt ook aandacht besteed aan therapie-effectmeetingen. Deze uitgave is een initiatief van de Opleiding Logopedie en Audiologie van Thomas More Antwerpen. Het boek richt zich in de eerste plaats tot logopedisten en tot wie daarvoor in opleiding is, maar ook artsen, pedagogen en psychologen, leerlingenbegeleiders, zorgcoördinatoren of ouders vinden er nuttige informatie in. Over de auteur(s): Eric Manders, doctor in de Logopedie en Audiologie, is deeltijds docent aan de Opleiding Logopedie en Audiologie van Thomas More Antwerpen en aan de Afdeling Logopedische en Audiologische Wetenschappen van de KU Leuven. Chris De Bal, bachelor in de Logopedie, is praktijklector aan dezelfde opleiding in Antwerpen en is verbonden aan Het GielsBos, een voorziening voor mensen met ernstig en diep verstandelijke beperkingen in Gierle. Ellen Van Den Heuvel, master in de Logopedische en Audiologische wetenschappen, is eveneens verbonden aan de opleiding in Antwerpen. Aan de KU Leuven verricht ze een doctoraatsonderzoek omtrent pragmatische taalprofielen bij kinderen met microdeletiesyndromen.
