Als telg uit een geslacht van dominees kreeg Richard Dawkins de belangstelling voor grote existentiële vragen haast onvermijdelijk in zijn genen mee; de vragen waarop de religie antwoorden hoopt te vinden, zonder daar, volgens hem, in te slagen. Daarom wendde de jonge Dawkins zich, in zijn zoektocht naar onze oorsprong, tot de biologie. Maar welke ervaringen gaven richting aan zijn leven en zijn intellectuele ontwikkeling? Met de ontwikkeling van argeloos kind tot charismatische wetenschapspopularisator van wereldfaam, geeft Dawkins in Verwondering, of hoe ik wetenschapper werd een levendig en veelzijdig beeld van zijn jonge jaren. Eerlijke schetsen van zijn vroegere zelf en geestige anekdotes wisselt hij af met vertederende herinneringen aan vrienden en verwanten, literatuur, liederen en poëzie. Over 'Het verhaal van onze voorouders': 'Een welsprekende lofzang op de diversiteit van het leven.', de Volkskrant 'Een loflied aan de kracht van de evolutie en een warm pleidooi voor de eenheid van alles wat leeft.', De Standaard 'Een boek dat [Dawkins'] reputatie als 's werelds prominentste wetenschapspopularisator eer aan doet.', De Morgen
