Het Handboek wiskundedidactiek biedt ondersteuning aan de wiskundeleraar, die actief aan de slag wil met het verbeteren van het eigen onderwijs. Geen teksten die voorschrijven wat de docent zou moeten doen en hoe dan, maar wetenschappelijk onderbouwde informatie, geïllustreerd met inspirerende voorbeelden om de didactische bekwaamheid verder te ontwikkelen. Het is geschreven voor aanstaande wiskundeleraren in het voortgezet onderwijs, maar ook voor hun collega's die daar al werkzaam zijn, voor opleiders in het eerste- en tweedegraads gebied, auteurs van schoolmethoden en natuurlijk andere belangstellenden. Het Nederlandse wiskundeonderwijs ziet er heel anders uit dan in 1974, toen het invloedrijke boek Didactiek van de wiskunde van Joop van Dormolen verscheen: toepassingen en ICT-gebruik hebben bijvoorbeeld een grotere rol gekregen. Daarnaast is ook de wetenschappelijke kennis over leren en onderwijzen van wiskunde enorm uitgebreid. Om deze kennis toegankelijk te maken en verder te ontwikkelen, schreven de universitaire wiskundedidactici in Nederland samen dit handboek voor wiskundedidactiek. Het eerste hoofdstuk schetst een theoretisch kader over het opslaan van kennis in het menselijk geheugen, verschillende vormen van wiskundige kennis die we bij onze leerlingen willen ontwikkelen en de werkwijzen die je daarvoor als wiskundeleraar in de les kunt gebruiken. In de volgende hoofdstukken wordt dit uitgewerkt voor verschillende wiskundige deelgebieden, zoals algebra, analyse, meetkunde, kansrekening en statistiek. Vervolgens komen overstijgende onderwerpen aan bod zoals modelleren, de inzet van ICT en het toetsen van de verschillende leerdoelen. Het laatste hoofdstuk gaat in op het wiskundige denken en de manieren waarop dit kan worden bevorderd.