Tussen 1850 en 1930 lieten tienduizenden Vlamingen hun geboorteland in de steek om in Noord-Amerika een beter bestaan uit te bouwen. Hard getroffen door de landbouwcrisis, klonk in de dorpen van Oost-Vlaanderen en dan vooral in het nauwelijks geïndustrialiseerde Meetjesland de luide lokroep van de Nieuwe Wereld. Aangemoedigd door verhalen van verwanten en kennissen maakten migranten de oversteek naar de Verenigde Staten of Canada. De uitdagingen waren er nochtans niet min: overleven in een vaak bar klimaat, omgeven door mensen met een andere taal, religie en gewoonten, was een hele opgave. In groep stonden de landverhuizers sterker. Vooral in de Midwest en in de Canadese provincie Manitoba bouwden ze verschillende gemeenschappen uit waarin het vertrouwde Vlaamse leven zoveel mogelijk werd voortgezet. Een rijk verenigingsleven en nauwe contacten met de achterblijvers maakten het heimwee draaglijk, al keerden er velen gedesillusioneerd terug naar Europa. Onderzoekers uit de academische en heemkundige wereld brengen in 'Boer vindt land'de belevenissen van anderhalve eeuw trans-Atlantische migratie in kaart, van de ontreddering in landelijk Vlaanderen tot de definitieve inburgering in de Noord-Amerikaanse maatschappij. De redactie is in handen van Andreas Stynen, verbonden aan het Archief-, Documentatie-, en Onderzoekscentrum ADVN.
