'Bestaansleegte' gaat over twee leegtes waar we ons voortdurend tussen bewegen en die een cruciale rol spelen in ons leven. Het is een spanningsveld tussen bestaan en niet-bestaan, tussen het vormen van een identiteit en de angst om deze te verliezen. We staan er niet altijd bij stil, maar met een identiteit houden we ons staande in het leven. Helaas zijn er ook mensen die hier geen evenwicht in kunnen vinden. Veelal omdat zij in de kinderjaren onvoldoende kans hebben gehad een zelfgevoel te vormen in een veilige hechting. Dit kan een voedingsbodem zijn voor psychiatrische nood en leiden tot bestaansleegte. Monique de Heij beschrijft deze leegte als een bewustzijnstoestand waarin zowel de identiteit, de overlevingsstijl als de bezieling dreigen op te lossen. Bestaansleegte is de tegenpool van Oerleegte, het domein van bezieling, overgave en inspiratie. Dat brengt de volgende vraag met zich mee: 'Zou hechting bezieling bewerkstelligen, of is bezieling een autonoom fenomeen dat zonder menselijke identiteit kan functioneren?' In 'Bestaansleegte' wordt het verband duidelijk tussen het symptoom leegte, hechting, identiteitsontwikkeling, bewustzijn, psychose en bezieling. Daarmee geeft Monique de Heij zowel de Helper als de Vrager en zijn omgeving een handreiking om de bestaansleegte te begrijpen, te verdragen en te overwinnen. De auteur doet dit door autobiografische elementen, filosofische beschouwingen en praktijkvoorbeelden af te wisselen.