Paul Hermans (Maastricht, 1953) publiceerde gedichten in De Tweede Ronde, De Revisor, het Nieuw Wereldtijdschrift, de Poëziekrant en in het Duitse tijdschrift Akzente. Hij debuteerde in 1995 met "Een kern van oppervlakkigheid", dat tevens in een Duitse vertaling verscheen. Daarna publiceerde hij de bundels "Inhuizig" (1995), "Ademnis" (1999), "Achteruitwaarts Vliegen" (2003), "Hartschelp" (2007) en "Spraakdoorn" (2010). Voor zijn kleine oeuvre kreeg hij in 2003 de Halewijnprijs toegekend. In het juryrapport werd zijn werk getypeerd als 'een persoonlijke synthese van traditie en experiment in de Nederlandse dichtkunst' en werden zijn gedichten geprezen om hun geconcentreerde vorm, hun complexiteit die nergens ten koste van de communicatieve kracht gaat, en om hun intrigerende beelden en muzikaliteit. Paul Hermans (Maastricht, 1953) publiceerde in een aantal gerenommeerde tijdschriften voordat hij in 1995 debuteerde met de bundel 'Een kern van oppervlakkigheid'. Er volgde nog een vijftal dichtbundels voordat nu, in 2014, 'Oud licht' verscheen, een bundel met 56 titelloze gedichten over oud worden, dood gaan, verleden: 'Een hand tast naar vroeger / maar zal het niet vinden, // want vroeger ligt steeds / verderop in de tijd.' Hermans schrijft zuivere, zorgvuldig geformuleerde en gecomponeerde gedichten. Soms toegankelijk: 'Je tijd is stilgezet. // Alleen je haar groeit na. / Je nagels ook, de rose. // Wat hield ik toch / godsallejezus veel / van heel je lieve lijf. // Dat ons nu zo hopeloos / tot verder leven wil verleiden.' De bundel bevat echter ook minder toegankelijke poëzie, die de lezer tot herlezen aanzet. Op de voorzijde een foto van een berglandschap in de schemer, op achterzijde een portretfoto van, naar we aannemen, de dichter. 08-12-2015 NBD Biblion