De Elegy Written in a Country Churchyard van Thomas Gray (1716-1771), voltooid in 1750, is een van de allerbekendste gedichten uit de Engelse literatuurgeschiedenis. Typisch voor de 18de eeuw generaliseert en moraliseert de dichter naar hartelust in 'poëtische' taal. Toch illustreert zijn tekst ook op frappante maar voorzichtige wijze trends die tot de 'allerindividueelste emoties' van de Romantiek zouden leiden. 'Far from the madding crowd' (later geleend door Thomas Hardy als romantitel) stelt de hooggeleerde dichter zich voor eenzaam door het dorpsgebied te zwerven en tenslotte op het dorpskerkhof begraven te liggen. William Blake (1757-1827), auteur van de beroemde Songs of Innocence and of Experience (1795), sneed in 1797 de tekst van Gray's Elegy uit een uitgave van Gray's poëzie uit 1790, bevestigde die in uitsparingen van aquarelbladen en schilderde zo elf bladen met een illustratie rondom de tekst. Een bekende uitspraak van Blake is 'wie generaliseert is een idioot', maar in Gray's gedicht zag hij blijkbaar vooral de individuele en romantische kant ervan. Zo werd voor een opdrachtgever een eenmalig, uniek werk gecreëerd, dat pas in 1920 in de publiciteit kwam. Gray's originele strofen en de naar vorm en inhoud getrouwe Nederlandse vertaling staan onder elkaar, naast Blake's esoterische illustraties.