Hoewel de criminaliteitscijfers de laatste jaren lijken te dalen, groeit de maatschappelijke onvrede. De roep om snelle opsporing en harde straffen neemt in brede kring toe. Toch verwachten de meeste burgers meer dan alleen straffen. Ze vinden het ook noodzakelijk dat gestrafte criminelen tijdens en na hun straf behandeld, begeleid en in de gaten gehouden worden. Niemand zit te wachten op ex-gestraften die weer in de fout gaan.Hoe kan recidive het beste worden teruggedrongen en hoe kunnen de betrokken instellingen hieraan bijdragen? Als we dit weten, rijst de vraag wat de professionals in die instellingen het beste kunnen doen. Vooral van hen zal het resultaat afhangen.Ook voor de beroepsgroep zelf is de vraag naar de effecten van hun bemoeienis prangend. Sinds enkele decennia weten zij zich in toenemende mate gesteund door wetenschappelijke kennis over risicotaxatie en interventies die de effectiviteit van hun handelen vergroten. Er zijn voorzichtige antwoorden bekend op de vraag: wat werkt?Sociale interventies kunnen echter pas effectief worden in handen van effectieve professionals. Effect lijkt zelfs sterker samen te hangen met verschillen tussen werkers dan met verschillen tussen interventies. Dat leidt tot een nieuwe en fascinerende vraag op de wetenschappelijke en professionele agenda: wie werkt? In Walk the line richten de auteurs Jo Hermanns en Anneke Menger zich met name op het reclasseringswerk. De ontwikkelingsvragen van reclasseringswerkers zijn ook van belang voor andere sociale professionals die werken in een gedwongen kader.
