Virtuoos geschreven boek over de actualiteit van de Oudheid.Onze cultuur ontwikkelt zich in een voortdurende confrontatie met de klassieke cultuur. Dat geldt voor literair werk, dat voortdurend teruggrijpt op werken van klassieke schrijvers en denkers als Homerus en Plato. Het geldt ook voor materiële cultuur, zoals het Parthenon en Pantheon.'Een telkens nieuwe oudheid' onderzoekt cultuurhistoricus David Rijser met virtuoze pen diverse aspecten van de hedendaagse cultuur en hun verbintenis met het klassieke verleden. Welke dialoog voeren we met de Oudheid? Wat hebben de klassieken ons cultureel en politiek te vertellen, en wat zeggen wij terug?In het eerste deel bespreekt Rijser zeven classics en de reden waarom zij nog altijd populair zijn. Vervolgens bekijkt hij de manier waarop de Renaissance terug begon te kijken naar de Oudheid. Hij sluit af met hedendaagse cultuur, zoals de tv-serie The Sopranos, die ondanks de schijn van het tegendeel alles met de klassieken te maken blijkt te hebben. Inleiding: De schrijvers in het Vaticaan[-] Timeline[-]I. Met de rug naar de toekomst[-]1. Homerus en de regels van de kunst[-]2. Oedipus in Chinatown[-]3. Thucydides en onze opvoeding[-]4. Plato's liefde voor de waarheid: de literatuur als noodzakelijk kwaad[-]5. Dichters vangen in een krekelkooi: de pastorale en de canon[-]6. Daedalus' deuren[-]7. Het nut van de geschiedenis[-]II. Studeerkamerconversaties[-]8. Preambule: Augustinus' Confessiones[-]9. Dante's afscheid[-]10. Petrarca en Horatius: het classicisme van de Canzoniere[-]11. Boccaccio: de Decameron en het uitzicht vanuit Fiesole[-]12. De Hypnerotomachie: het mooiste boek ter wereld[-]13. Ariosto: de Furioso als panopticum[-]14. Machiavelli's studeerkamerconsversaties en de weerbarstige werkelijkheid[-]III. Nieuwe werelden [-]15. Kussen[-]16. Milton en het kwaad[-]17. Hamlet, Rembrandt en de denker[-]18. Mozart's stenen gasten*[-]19. De gespleten classicus*[-]20. James Bond en Cicero[-]21. The Sopranos als klassiek epos[-]