Hanneke Raidt (1969) lijdt aan DIS (dissociatieve identiteitsstoornis) door traumatische gebeurtenissen die ze in haar kindertijd en jeugdjaren meemaakte. Ze ging door een lange periode van diepe dalen, opnames en diverse therapieën. Tijdens haar jarenlange strijd was het vaak moeilijk om haar emoties en gedachten uit te drukken. Om de trauma’s te verwerken, begon ze tekeningen te maken met acrylverf, pastelpotlood en -krijt. De beelden in dit boek geven vooral weer hoe haar proces is verlopen. Dankzij de steun van hulpverleners, vriendinnen, haar gezin en haar geloof in God is ze behoorlijk goed hersteld. Nu heeft ze af en toe nog moeilijke momenten, maar kan ze weer genieten van het leven.
