Jan Wolkers beschikt als geen ander over het talent te observeren en messcherp vast te leggen wat hij ziet. Schijnbaar argeloos, maar altijd trefzeker. Beeldend kunstenaar én schrijver, 'op het eerste gezicht lijkt dat heel complex. Maar het komt eigenlijk allemaal neer op een gedreven kijken,' schreef Hella Haasse al eens in het essay over Wolkers in het Schrijversprentenboek dat in 1996 over hem verscheen.
Veel van de gedichten in Wintervitrines gaan over de natuur en de jaargetijden; de zomer is 'verstijfd in doods groen', 'de lente kil als een milkshake'. Maar ook gaat deze poëzie over Manhattan, over de god Hermes, over herinnering en dood. Wintervitrines is een prachtige, rijke bundel, waarin Wolkers zich in volle glorie als dichter openbaart.
