Bij gelegenheid van zijn zeventigste verjaardag wordt L.H. Wiener eer bewezen met de uitgave van alle verhalen in één band, superieure verhalen, waaronder een aantal dat in eerdere verzamelingen ontbrak en een aantal nieuwe. De lezer haalt met De verhalen een oeuvre in huis waaraan vijftig jaar lang is gebouwd en dat in de Nederlandse letteren zijn weerga niet kent.L.H. Wiener schreef zijn eerste verhaal in 1964 op negentienjarige leeftijd en debuteerde drie jaar daarna met de bundel Seizoenarbeid, in korte tijd gevolgd door een roman en nog twee verhalenbundels. In de jaren daarop verscheen zijn werk in Tirade, De Gids, Hollands Maandblad en later in De Tweede Ronde, verhalen die alle in boekvorm werden gebundeld. Ironie, zelfspot, cynisme en autobiografie, gemodelleerd rond de alter ego's van de schrijver Ezra Berger en Viktor van Gigch, kenmerken zijn werk. Zijn tweede roman, Nestor (2002), werd bekroond met de F. Bordewijk-prijs. De verering van Quirina T. (2006) werd genomineerd voor de Libris Literatuurprijs.Hoewel L.H. Wiener gelauwerd is met zijn romans, wordt hij ook beschouwd als de grootmeester van het korte verhaal. Zijn in een halve eeuw opgebouwde oeuvre is volstrekt heterogeen, maar consequent in zijn thematiek. ‘Wieners oeuvre is doordesemd van literatuur, en vooral in het tweede, meer onverbloemd autobiografische gedeelte toont hij zijn volstrekt unieke blik op de wereld. Al flakkert er dan veel woede, teleurstelling en soms bijtende ironie, toch treft de nuchtere vormbeheersing waarmee Wiener zijn ongemeen sterke verhalen in het gareel houdt.’ – **** Dirk Leyman in De morgen De Morgen ‘Veel auteurs hebben er een hekel aan wanneer hun fictie met hun leven in verband wordt gebracht. Wiener niet. (…) De lezer weet dat de schrijver alom aanwezig is, zelfs als hij zich lijkt te verschuilen, is hij er, in al zijn personages, in al zijn ik- en hij-figuren – de werkelijkheid die hij beschrijft is die van hemzelf.’ – *** NRC Boeken NRC ‘Zonder sentimentaliteit, meedogenloos voor iedereen, en gewapend met zelfspot en soms bijtende ironie (…), om je na zeven pagina’s ontroerd en verslagen achter te laten.’ – Arjan Peters in de Volkskrant over ‘Op zaterdagmorgen na de lessen’, het mooiste korte verhaal van de zomer (2015) De Volkskrant