'Zoals een vis geen idee heeft wat water is, had ik geen idee van de verzorgingsstaat. Om wat al bestaat bij je geboorte hangt een zweem van eeuwigheid wanneer je opgroeit. De verzorgingsstaat, die aaneengesloten periode van vrede en welvaart (voor ons, dan toch) waarin wat we deden zonder al te veel consequenties was, omdat onder alle trapezes waaraan wij onze kunstjes uitvoerden een stevig vangnet hing.' Rob van Essen noteert persoonlijke herinneringen, beschouwingen en anekdotes over de decennia waarin hij opgroeide en beschrijft hoe de tijdgeest van invloed was op zijn levensloop. In een mengeling van autobiografische en beschouwende passages overstijgt Van Essen de persoonlijke anekdotiek en laat hij zijn licht schijnen over een tijd die eeuwig leek te duren, maar die nu definitief voorbij is. ‘Rob van Essen blinkt uit wanneer hij de grenzen van het banale opzoekt.’ – De Groene Amsterdammer De Groene Amsterdammer 'Kind van de verzorgingsstaat is een zielvolle echo uit de jaren zeventig, tachtig, negentig van de vorige eeuw. En passant trekt de schrijver zijn verleden min of meer glad. Een boek dat geeft te denken, met een groot ja-zo-is-het-eigenlijk-welgehalte. Een heel eerlijk, menselijk relaas.' – Tzum Tzum.nl ‘Kind van de verzorgingsstaat’ [is] een fijn gecomponeerde en gevoelige memoire die als weinig andere vlees en bloed geeft aan een vervlogen tijd. Van Essen is een scherpe observator die niets verbloemt.’**** — Cutting Edge Cuttingedge ‘Het is een geweldig goed idee geweest waarmee Van Essen aan de slag is gegaan en, wat nóg verheugender is, het heeft goed uitgepakt. Wat een fijn boek is Kind van de verzorgingsstaat! (…) Met feilloze precisie legt [Van Essen] de vinger op de zere plekken van de twee, hooguit drie decennia waarom het in dit boek draait.’ **** – Het Parool Parool