Strijdbare poëzie van de schrijver van Wij slaven van Suriname. Zijn boodschap is onverminderd actueel. Poëtisch activisme, zo zou je de gedichten van Anton de Kom kunnen omschrijven. Gedichten waarmee hij bewijst dat hij meer is dan de schrijver van Wij slaven van Suriname. Anton de Kom schreef deze gedichten tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het zijn strijdbare teksten waarin hij het slavernijverleden verwerkt in persoonlijke poëzie, met prachtige natuurbeschrijvingen, waaruit zijn ongebroken liefde blijkt voor Suriname. Met een voorwoord van Babs Gons en Verantwoording door Bertram Mourits. 'De gedichten passen wellicht goed bij het beeld van de antikoloniale, antiracistische en activistische De Kom die onvermoeibaar streed tegen uitbuiting als gevolg van het kapitalistisch systeem. Toch zijn er in de bundel ook andere gedichten te vinden. Regels waarin hij zijn vaderland bezingt of zijn liefde voor de natuur onder woorden brengt.' Jogchum Zijlstra Nederlands Dagblad 'De gedichten zijn treffend, vaak een aanklacht tegen de misstanden op de plantages, maar tegelijkertijd een lofzang op Suriname.' Cécile Koekkoek De Volkskrant 'Strijdbare en persoonlijke gedichten waarin hij het slavernijverleden verwerkt en de natuur van zijn land verwoordt.' Het Parool 'De Koms boodschap heeft een kleine eeuw later geen spat aan urgentie ingeboet.' Janita Monna Trouw Letter & Geest