Waar de reformatoren zich minder richtten op het
levenseinde, maar meer nadruk legden op de praktijk
van het godzalig leven, komt de aandacht voor
het sterfbed bij de Engelse puriteinen weer meer
naar voren. Dat gebeurt vooral uit pastorale motieven.
Het leven is kort en bovendien zijn de puriteinen
er in toenemende mate van overtuigd dat velen niet
voorbereid zijn voor de eeuwigheid omdat zij vreemdeling
zijn van de genade van God. Het werk ‘Balsem
voor zieken’ van William Perkins is van grote invloed
geweest op de ars moriendi-literatuur van de vroege
Nadere Reformatie. In dit boek klinkt enerzijds de
reformatorische visie krachtig door, terwijl tegelijkertijd
middeleeuwse motieven uitdrukkelijk terugkeren.
Typisch rooms-katholieke opvattingen over
het sterven en de stervensbegeleiding dient Perkins
van repliek. Vertaald door Christine Pas-Donker en
voorzien van een inleiding door prof. dr. A. Baars.
