Een liefdevol en tegelijkertijd nietsontziend verhaal van een gedoemd man en zijn grote liefde. Over huwelijkstrouw en heimwee, over verdriet en vooruitgang, een verhaal waarin veel mensen zichzelf of hun ouders zullen herkennen. Wim Koelewijn (1929), zoon van een gereformeerde politieman en kleinzoon van een Spakenburgse visser, streefde naar het hoogste. Al zijn kinderen liet hij studeren en zelf werd hij na zijn pensionering nog meester in de rechten. Aan het eind van zijn leven ziet hij wat hij verloren heeft. Hij neemt zijn vrouw, die is vergeten dat ze zijn gescheiden, nog één keer mee naar Parijs. En hij vraagt de dominee om voor hem te bidden. Jannetje Koelewijn bevraagt haar vader jarenlang , liefdevol, en meedogenloos. Waarom sloeg hij zijn zoons? Waarom mochten zijn dochters niet met open mond lachen? Waarom liep zijn vrouw bij hem weg? Waarom wilde hij zo graag in God geloven, maar kon hij het niet? '"Liefdevol" is het eerste woord dat invalt na het lezen van De hemel bestaat niet, Jannetje Koelewijns reconstructie van het leven van haar ouders. Zij is erin geslaagd een intiem portret te schilderen (...) Een roerend en diep menselijk verhaal.' - **** Lies Schut in De Telegraaf de Telegraaf 'Om maar met de deur in huis te vallen: Jannetje Koelewijn heeft een indrukwekkend boek over haar ouders geschreven.' Maarten 't Hart NRC Handelsblad 'Opmerkelijk openhartig (...) Een schitterend, maar ook verdrietig portret van een man die streefde naar het hoogste, maar ook veel verloor.' - Margriet Margriet 'Jannetje Koelewijn [is] er uitmuntend in geslaagd de geschiedenis van haar ouders te boekstaven. Het boek is licht van toon, nooit sentimenteel, vaak grappig, menigmaal aangrijpend, en bovenal uiterst vaardig geschreven.' Maarten 't Hart NRC Handelsblad 'De moeite die het Koelewijn heeft gekost om uit te zoeken waar ze vandaan komt, lees je niet af aan De hemel bestaat niet, en zo hoort het ook bij een goede schrijver. Haar verhaal ontrolt zich soepel en als vanzelf.' - Aleid Truijens in de Volkskrant De Volkskrant 'Wat dit boek, dat zo'n typisch tijdsbeeld geeft, zo bijzonder maakt, is de even laconieke als liefdevolle wijze waarop het uit elkaar groeien van Wim en Rinske wordt beschreven.' Maarten 't Hart NRC Handelsblad 'Indrukwekkend (...) Koelewijn, de journaliste, schrijft als een romancier, die de lezer zelf zijn of haar conclusies laat trekken. (...) Waar Koelewijn goed in is - net als in haar reportages in NRC Handelsblad - is zaken met een bedrieglijk koele distantie weergeven. Gaandeweg het verhaal, als je de "personage" beter leert kennen, voel je steeds sterker de emotionele lading achter die distantie.' - De Groene Amsterdammer De Groene Amsterdammer 'Een ontroerende familiegeschiedenis.' - Elegance Elegance