Elke nieuwe generatie weet niet meer hoe rijk de natuur was ten tijde van de jeugd van hun ouders. Marc Argeloo komt tot belangrijke en pijnlijke inzichten over hoe wij naar onze natuur kijken. In ´Natuuramnesie´ schrijft Marc Argeloo over het fenomeen ‘shifting baseline syndrome’: de kennis van de rijkdom van de natuur verdwijnt uit ons collectieve bewustzijn. Elke nieuwe generatie weet niet meer hoe anders, en vaak rijker, de natuur was ten tijde van de jeugd van hun ouders of grootouders. Iedereen kent de dodo, maar wie weet er van de uitgestorven dunbekwulp, de Tahitistrandloper en de honderden andere (bijna) verdwenen soorten? Ook natuurbeschermers kijken zelden verder terug dan veertig jaar geleden, omdat er van voor die tijd weinig ‘officiële’ cijfers zijn. Natuurbeleid wordt gebaseerd op nulmetingen uit de jaren zeventig, en soms uit de jaren tachtig of negentig. Marc Argeloo doet al jaren onderzoek naar het shifting baseline syndrome en komt tot belangrijke en confronterende inzichten. Hij pleit bijvoorbeeld voor een grotere rol van historisch en archeologisch onderzoek in de ecologie. Natuuramnesie biedt een onmisbare bijdrage aan de nationale en internationale natuurbescherming. 'In de geschiedeniscanon is nauwelijks aandacht voor natuur (...) Dit ondanks de grote wisselwerking tussen natuur en mens; (...) Argeloo geeft in zijn helder geschreven boek vele voorbeelden van hoe in deze interactie de natuur meestal het onderspit delfde en brengt overtuigend over hoe een vergroting van de algemene kennis van natuurhistorie kan helpen bij het voorkomen van een nog groter natuurverlies.' Kevin Prenger Historiek ' 'Natuuramnesie' staat vol met verbijsterende verhalen hoeveel schade menselijk ingrijpen aan de natuurlijke rijkdom heeft aangericht.' Theo Klein Friesch Dagblad 'Het is een boeiende stellingname die tot nadenken stemt, […].' Kester Freriks NRC 'Natuuramnesie geeft aldus een frisse kijk op een al langer onderkend probleem.' Rob Buiter De Levende Natuur 'Waardevol is Argeloos pleidooi voor loslaten, een stapje terug doen, voor ruimte maken n ons hoofd en in ons landschap, ten gunste van de natuur. (…) allereerst dient gezegd te worden dat hij een belangwekkend boek geschreven heeft.' Gert van de Wege Reformatorisch Dagblad