Aan het woord is Everdine van Wijnbergen, Tine, zoals Eduard Douwes Dekker zijn eerste vrouw al voor het schrijven van Max Havelaar placht te noemen. Met haar beide kinderen verblijft ze in Venetië, terwijl Dekker met Mimi in het noorden is. Tijdens haar laatste levensmaanden geeft zij zich in een dagboek rekenschap van wat zij in haar leven nagelaten heeft. 'Dat ik het met groeiende bewondering heb gelezen bewijst hoezeer de schrijfster is geslaagd in haar opzet om in romanvorm en sober, afgerond beeld te geven van een vrouw die in haar laatste levensjaar de balans van haar leven opmaakt.' – Maarten ’t Hart in Vrij Nederland
Vrij Nederland
