Wouter Muzz, bijgenaamd Applemuzz, is een begenadigde, enigszins knorrige natuurkundedocent. Hij wil een goede leraar zijn, zowel voor zijn klas, zijn zoon als voor zichzelf. In zijn dagboek beschrijft hij zijn vorderingen, waarbij hij zichzelf (en ons) het nodige huiswerk geeft. Terwijl hij de belangrijkste onderwijsliteratuur bespreekt, vraagt Muzz zich af wat leren ten diepste is. Iets met eigenaarschap. Iets met bewustzijn. Iets met het leven zelf. Maar wat is eigenaarschap precies? En wat is bewustzijn? En hoe komt het toch dat hij dat heeft? Het zijn vragen waarop zelfs de grootste filosofen na 2500 jaar piekeren geen antwoord hebben. Zou Digi, het aan hem toevertrouwde superbrein, raad weten? De lessen van Wouter Applemuzz is filosofische factie voor wie zich gedreven maar blijgeestig wil verdiepen in de vraag wat leren ten diepste is. Henk van Woudenberg zou graag een wijsgeer willen zijn met een eigen filosofische school, ergens ver terug in de Griekse oudheid. Of anders zou hij het liefst leven in een hippiekolonie in de vroege jaren zeventig, waarin het optimisme nog niet is ingehaald door het realisme en men bij het woord ‘beschaving’ niet aan een museum denkt. In werkelijkheid is hij leraar, schoolleider en onderwijsadviseur bij Stichting SOL.