Courage vertelt het verhaal van een wijk die op het punt staat te verdwijnen. Omdat de haven steeds verder groeit moet plaats worden gemaakt en worden de laatste bewoners onteigend.
Ook Robert en zijn vrouw Mia zullen, hoewel al oud, toch nog hun huisje moeten verlaten. Ze krijgen een sociaal assistent die hen zal begeleiden in hun zoektocht naar een nieuw onderkomen.
Robert maakt voor zichzelf uit dat hij slechts één troef kan uitspelen: laten zien dat iedereen op ‘Den Dries’ waanzinnig is en dat het dus gevaarlijk zou zijn om al deze mensen als een gesplinterde bom te verplaatsen…
Verder volgt het boek het levenspad van Robert. Hij heeft immers zijn hele leven op dit kleine stukje grond gewoond en gewerkt.
Het boek laat frustratie zien wanneer iemand in een grotere radar terechtkomt, waar politieke besluitvorming het haalt van menselijkheid.
De auteur heeft geprobeerd een accuraat beeld te schetsen van een volkse wijk, losjes gebaseerd op wat in Gent gebeurd is met “Bernadettewijk”.
Dit verhaal is tegelijk een ode aan de immer spelende mens, als een aanklacht tegen weinig medemenselijkheid.
