Frank Camberlain (°Wilrijk, 16 oktober 1952) is rechter emeritus en was gedurende tien jaar onderzoeksrechter aan de rechtbank van eerste aanleg in Antwerpen. De loopbaan van de auteur is, om het mild uit te drukken, eerder atypisch te noemen. Hij startte zijn professionele carrière als regent Nederlands-Engels, maar kwam na luttele tijd tot de vaststelling dat het beroep van leraar eerde de wensdroom van zijn ouders was dan wel zijn eigen ambitie. tot consternatie van zijn omgeving verruilde hij het schoolkrijt voor een pistool FN 7,65 mm. Hij werd politieagent. Hij promoveerde tot hoofdinspecteur, behaalde als werkstudent een licentiaatsdiploma in de rechten om zich, in drieste overmoed, als advocaat-stagiair in te schrijven aan de balie van Antwerpen. Vervolgens werd hij jurist bij het ministerie van Binnenlandse Zaken om, na 11 verwoede sollicitatierondes, het ambt van parketmagistraat te bekleden. Wars van een strikte, onredelijke hiërarchie en getrouw aan zijn sterrenbeeld 'libra', lag het voor de hand dat deze eigenzinnige magistraat de zetelende magistratuur zou verkiezen boven de staande. Hij verliet het openbaar ministerie, werd zetelend rechter aan de rechtbank van eerste aanleg in Antwerpen en na korte tijd benoemd tot onderzoeksrechter aan deze rechtbank. In 2010 werd hij als juridisch adviseur gedetacheerd naar twee Europese vredesmissies, respectievelijk de missie EUPOL in Afghanistan (2010-2012) en de missie EUCAP Sahel Niger (2012-2015), waarna hij zijn pensioenaanvraag indiende. In dit boek blikt hij terug op zijn jonge jaren en op de highlights van zijn unieke loopbaan. Niet met bitterheid. Integendeel, in dankbaarheid, maar wel gelardeerd met enige kritische kanttekeningen, zin voor relativering en in de hoop dat sommige mistoestanden definitief tot het verleden zullen behoren.