Op 1 mei 2011 keerde ik van Ecuador terug naar mijn geboorteland om afscheid te nemen van mijn zieke vader. Er volgden twee intensieve weken waarin de dood zich constant om de hoek bevond, maar waarin het leven nog altijd centraal stond - zíjn leven.Zo´n zestig jaar eerder overleefde mijn vader een zwaar ongeluk, een kogel die ontplofte in zijn hoofd. Met een nieuw gezicht keerde hij terug naar zijn geboorteplaats, een klein dorp in Brabant. Hij vond er alles terug zoals hij het eerder had achtergelaten, maar niemand leek hem nog te herkennen van vroeger. Vanaf het eerste uur was hij echter vastbesloten de oude draad van het leven weer op te pakken: zijn familieleven, zijn vriendschappen, zijn hobby´s, zijn werk, zijn relatie met een meisje dat om de hoek woonde.In die twee weken in mei 2011 spraken we nog veel over die periode en uiteindelijk vroeg hij me zijn verhaal op te schrijven. Met behulpvan zijn herinneringen - en die van anderen die het destijds van dichtbij meemaakten - oude brieven, agenda´s, medische rapporten,reconstrueerde ik zijn verleden, weliswaar ingebed in het afscheid dat we uiteindelijk toch van hem moesten nemen.