Paraiso speelt in de zeventiende eeuw. De hoofdpersoon zit in een donkere gevangenis waarin alleen het klotsen van het water van de slotgracht te horen is. Hoe is hij hier terechtgekomen? Is hij vergeten? Hoe moet hij verder? Hij graaft in zijn geheugen en stukje bij beetje komen zijn herinneringen terug. Het is oorlog. Hij is geronseld in Amsterdam en met zijn makker Merten naar Duitsland gebracht waar katholieken en protestanten elkaar al jaren bevechten. Hun ronselaar levert hen af bij het leger van de Zweedse koning Gustaaf Adolf. Duitsland is oorlogsmoe: het land is leeggeplunderd door soldaten van beide zijden. De soldaten zijn afgestompt en cynisch. Hij is bang als hen te worden. Ze zwerven door het land en de Zweedse troepenmacht groeit. Als het uiteindelijk tot een gevecht komt, wordt Merten gedood. De hoofdpersoon treurt en wordt later opgepakt als verkenner en gevangen gezet. De tijd in het gevang gaat langzaam voorbij, pijn en honger vechten om voorrang, herinneringen worden afgewisseld met visioenen van paradijselijke plaatsen. Zal hij ooit vrijkomen en zijn plek op aarde vinden?