Vijfentwintig jaar geleden kwam ik voor het eerst in Rome. Het was liefde op het eerste gezicht.
Deze liefde voor de eeuwige stad heb ik o.a. geuit in de sonnetten die in deze bundel verzameld zijn.
Het antwoord is: in Rome is de tijd
Niet bezig met alleen maar voort te schrijden
En niets ongrijpbaars waar je onder lijdt.
Dat ook mijn wegen steeds naar Rome leiden
Komt aangezien een zweem van eeuwigheid
Me in haar straten steeds weet te verblijden.
