De relatie met mijn moeder tijdens haar leven was op z'n zachtst gezegd gecompliceerd. Na haar overlijden besloten mijn zussen en ik haar samen te verzorgen, stap voor stap, uiteindelijk tot aan haar cremeren.
Dat heeft mij enorm veel gebracht. Niet alleen inzicht na inzicht over de compleet verschillende talen die wij spraken, maar ook de verwerking van de simpele zekerheid nu nooit meer te krijgen waar ik tot het laatste moment op hoopte.
Sinds de dood van mijn moeder heb ik nog een aantal geliefden op deze manier mogen begeleiden.
Ik heb er zelfs een aantal jaar mijn werk van gemaakt. En elke keer opnieuw trof mij de enorme waarde van 'geen vreemde handen'.
Ik hoop dan ook met mijn beschrijving anderen te inspireren alle of zoveel mogelijke handelingen zelf uit te voeren.
Omdat de dood bij leven hoort en het verlaten van deze aarde minstens zoveel aandacht verdient als het betreden ervan en deze aandacht een enorme verrijking kan zijn.
