Clara Schumann-Wieck (1819-1896) was een geniale pianiste. Ze beïnvloedde een hele generatie virtuozen. Maar haar leven was ook pijnlijk en dramatisch, al vanaf haar jeugd. Dit boek is een aangrijpend portret van deze even bescheiden als belangrijke vrouw. Het vertelt het verhaal van Clara, als muzikaal wonderkind, echtgenote van Robert Schumann – een geniale, maar geesteszieke componist – moeder van acht kinderen, vriendin van talloze beroemde musici – onder wie Johannes Brahms – en virtuoos concertpianiste, want dat was ze boven alles. Ondanks haar successen was haar leven geen aaneenschakeling van artistieke triomfen. Integendeel. Ze heeft heel wat beproevingen moeten doorstaan met als dieptepunt de ziekte en zelfmoordpoging van haar man. Ze leed onder de pijn van het gemis, eerst van haar moeder, later van haar vader, van een onbezorgde jeugd, van een stabiel huwelijk en later onder het gemis dat het weduwschap met zich meebracht. Dit levensverhaal bevat geen muzikale analyses. Het geeft ook geen beoordeling van haar leven. Wat men ook van haar vindt, ze verdient het om niet vergeten te worden. Haar invloed op een hele generatie pianisten is zeer groot geweest. Daarnaast heeft de pianomuziek van haar man en dat van Johannes Brahms door haar talloze optredens in vrijwel geheel Europa brede ingang gevonden.