Het is 2007 als Ludy na zijn maatschappelijke loopbaan als docent, samen met zijn Lief – niet voor niets met een hoofdletter geschreven – naar Frankrijk vertrekt. Naar de Corrèze, om daar, ver weg van alle grootstedelijke waanzin, een nieuw leven te beginnen tussen de kippen, de korenvelden en de schilderachtige figuren van de Franse campagne. En terwijl zij dat nieuwe bestaan opbouwden, ontwikkelde zich bij Ludique de behoefte om daarover te gaan schrijven. Begrijpelijk, want het Franse platteland nodigt daartoe uit. Onder de naam Ludique le Vert begint hij hun dagelijkse belevenissen op papier te zetten. Hij volgt een typisch Franse schrijverstraditie en onthoudt zich van verheven loftuitingen over zijn nieuwe vaderland. Hij richt zijn focus op de eenvoudige, alledaagse details van het Franse leven. Een leven dat hij geweldig vindt. Een leven dat hem soms ook angst inboezemt. Maar altijd een leven dat hij, mede dankzij zijn Lief, steeds opnieuw weet om te toveren tot iets groots en meeslepends. Er volgen drie bundels en een roman die gretig aftrek vinden bij het lezend publiek dat zijn ontwapenende schrijfstijl vol ironie en zelfspot in hoge mate kan waarderen. Ludique op z’n best is een verzameling van zeventien zorgvuldig uitgekozen bestaande juweeltjes, aangevuld met veertien nooit eerder gebundelde verhalen.