In het tiende boek van Homeros’ Odyssee en in alle latere versies van deze mythe wordt de tovenares Circe voorgesteld als een femme fatale die plezier gebruikt om de zintuigen van mannen te misleiden. In een realistische grafische stijl biedt het hier voorgestelde verhaal, hoewel tamelijk getrouw in zijn chronologie, een resoluut andere visie op de versie van Homeros. Het verhaal wordt verteld vanuit het gezichtspunt van Circe en plaatst zich aan de kant van de vrouwen die het slachtoffer zijn van de mannelijke dominantie en al het geweld dat het met zich meebrengt, vrouwen die gedwongen zijn zich te verdedigen.
