Wie het heeft over de positie van dieren in de criminologie, kan vaak op lacherige reacties rekenen. Dominant is de gedachte dat het in dit door sociale wetenschappers en juristen gedomineerde veld van studie toch vooral over mensen gaat. Maar in een tijd waarin we ons in toenemende mate zorgen maken over de (mede door ons eigen toedoen) zorgwekkende toekomst van ons leven en dat van andere soorten op aarde, kunnen we het ons niet meer permitteren om alleen nog aan ons zelf te denken. Wat nodig is, is een non-speciesistische criminologie. Dat is een criminologie waarin niet een soort, de mens, centraal staat, maar een criminologie waarin aandacht is voor alle leven. In dit boek laat Janine Janssen zien hoe rijk aan ideeën en thema’s de wereld is van criminologen – en denkers die hen hebben geïnspireerd – die trachten tot een non-speciesistische wetenschapsbeoefening te komen. Ook staat zij uitvoerig stil bij de manier waarop haar eigen denken over andere dieren naast de mens vanaf haar jeugd tot op heden zich ontwikkeld heeft. Voorwoord; Inleiding; Deel 1 (Beperkte) aandacht voor dieren in de criminologie; Deel 2 Het dierenrijk als metaforische grabbelton van goed en kwaad; Deel 3 Veiligheidszorg met en voor dieren