De Nederlandse Grondwet is sober en open geformuleerd. Dat geldt in het bijzonder voor de besluitvorming door politieke instituties, zoals regering en parlement. De interpretatie en handhaving van grondwettelijke regels ligt voor een belangrijk deel in handen van de politieke instituties zelf. De rechter speelt bij de uitleg van de Grondwet - mede als gevolg van het toetsingsverbod van artikel 120 Grondwet - geen vooraanstaande rol. Binnen de ruimte die de Grondwet aldus biedt, moet de praktijk zijn weg weten te vinden. Daarbij gelden niet zelden in en door de praktijk ontwikkelde spelregels die het geldende constitutionele kader nader invullen. Veelal worden deze regels aangeduid als conventies. In deze bundel wordt de conventie vanuit verschillende wetenschappelijke disciplines en perspectieven belicht. Conventies geven invulling aan het constitutionele kader en worden in samenhang met dat kader in de praktijk ontwikkeld. Ze zijn in die zin essentieel voor de werking van constitutionele regels. Nadere bestudering van de betekenis van conventies is daarom voor de bestudering van het staatsrecht van groot belang. In deze bundel wordt vanuit een multi-disciplinair perspectief ingegaan op het concept 'conventies', op hun sterke en zwakke kanten en op hun ontstaanswijze, betekenis en binding. De bijdragen van deze bundel werden eerder gepresenteerd tijdens een workshop, die de Faculteit der Rechtsgeleerdheid van de Universiteit Leiden en de Kirchheiner Stichting Ombudsman en Democratie op 23 januari 2015 in Leiden hebben georganiseerd.
