Scholen zoeken nog steeds naar de ideale positie van de intern begeleider. Al 10 jaar lang en dat is een goede gewoonte. Dat denken over de beste plek voor de IB’er moet namelijk samen op gaan met het denken over de ontwikkeling van de school. Doordat het onderwijs zich blijft ontwikkelen, zal ook de intern begeleider blijven meebewegen. Het is een mooi fenomeen: zonder dat er wet of regelgeving aan te pas komt. Geen reuzenstappen, geen kanteling, maar geleidelijk en aanhoudend. Het zijn vaak aantrekkelijke ontwikkelingen, die mogelijk zijn geworden door een aantal condities: - de intern begeleider staat als zodanig op de scholen niet meer ter discussie - de afstemming tussen IB’er en schoolleider is verbeterd, de strijd geluwd over wie wat te doen staat: ze zijn meer een tandem geworden - het algemeen kwaliteitsbesef in de scholen is gegroeid alsook de notie dat daar een permanente opgave aan verbonden is, want de school is nooit af. Volop redenen om De toekomst van de intern begeleider uit 2017 te herpakken. Niet door het louter redactioneel te herzien, al komt wel een aantal bekende thema’s weer aan de orde, maar er wordt vooral voortgebouwd op de ontwikkeling van de intern begeleider in de afgelopen 5 jaar en vandaaruit verder gekeken. Centraal staat een tiental principes die het handelen van de IB’er kunnen schragen en sturen.