Deze bundel belicht op exemplarische wijze een aantal methodieken, of werkvormen voor de bijdrage van geestelijk verzorgers aan de morele vorming van militairen, veteranen en hun naasten. Het staat hiermee in de lijn van twee eerdere publicaties. 'Naar eer en geweten', 'Geestelijke verzorging en de morele vorming in de krijgsmacht' (2012) bevat een aantal artikelen over nut en noodzaak van de bijdrage van de geestelijke verzorging aan de morele vorming van militairen. De bundel 'Trouw aan jezelf, Hoe de geestelijke verzorging kan bijdragen aan de morele vorming van militairen' (2013) beschrijft keuzes die gemaakt kunnen worden in de methodische oriëntatie voor de bijdrage aan de morele vorming.In een eerste artikel laat prof. dr. M. Walton vanuit protestants perspectief zien hoe de methodiek van pastorale begeleiding in het teken staat van de ontmoeting van verschillende werelden. Dr. T. van den Berk biedt de lezer in zijn bijdrage een beschrijving van zijn methode van het filmgesprek. Deze methode belicht de methodiek binnen het groeps- of vormingswerk. Het artikel van dr. A. Velema belicht vanuit protestants perspectief de methodiek binnen liturgie en de bijdrage van geestelijk verzorgers aan rituelen in de krijgsmacht. In een volgend artikel neemt drs. R. de Boer vanuit humanistisch perspectief een morele ervaring rond het thema integriteit als uitgangspunt voor reflectie. Hij belicht hiermee de methodiek van de organisatiegerichtheid van de geestelijke verzorging. Drs. H. Houtgast illustreert in zijn artikel de methodiek van begeleidingskunde vanuit humanistisch perspectief aan de hand van een casus over thuisfrontzorg. Drs. L. van den Broekis als krijgsmachtaalmoezenier belast met de pastorale zorg voor alle veteranen buiten dienst in Zuid-Nederland. In haar bijdrage geeft zij een kenschets van deze zorg. In het slotartikel geeft prof. dr. F. van Ierseleen conceptuele duiding vanuit katholiek perspectief van de voorgaande artikelen. Een centraal punt in zijn bijdrage is de kwestie of geestelijke verzorging opgevat dient te worden als een professie of eerder als een ambacht.
