‘It is weight that gives meaning to weightlessness.’ Als één uitspraak het werk en met name de serie ‘torsen’ van Els Kingma typeert dan is het wel deze van de beeldhouwer Isamu Noguchi , een leerling van Brancusi. Haar uit zware stenen gehouwen ‘torsen’ richten zich moeiteloos op, lijkt het, in hun streven naar gewichtloosheid en onthechting. Het is alsof de ranke lichamen zich aan de massieve steen willen ontworstelen. Ze articuleren de overgang naar een andere werkelijkheid, een andere wereld. Door haar uiterst geconcentreerde werkwijze transformeren de torsen tot iconen die uitdrukking geven aan de universaliteit en de lichtheid van het bestaan. In haar recente beeldhouwwerken ontleedt Els Kingma de menselijke gestalte, zowel letterlijk als figuurlijk. De koppen en torsen zijn ontdaan van al het overbodige. Ze zijn teruggebracht tot de meest essentiële vorm. Maar nergens leidt haar werkwijze tot loze esthetiek of betekenisloze abstractie, integendeel, met deze gestileerde, ‘ijle’ vormentaal lijkt zij de naakte werkelijkheid van de menselijke existentie te willen benadrukken. Alles draait om verstilling. Juist die ingehouden expressie bewijst haar vakmanschap.