Wat er te veel is aan obsessie voor identiteit, is er te weinig voor de klimaatcrisis. We hebben nood aan specifieke waarden voor specifieke problemen, maar met toch één gemeenschappelijke hefboom: meer inlevingsvermogen. Bij identiteit moeten we er op een beschaafde manier voor zorgen dat iedereen kan zijn wie hij of zij is. En toegepast op de klimaatcrisis zouden we ons misschien beter eens wat meer inleven in de wereld die onze kinderen en kleinkinderen te wachten staat. En daarbij kan het echt geen kwaad om ook eens na te denken over de vraag of God nog een optie is in deze wereld. Een groter (lees: juister) godsbesef kan wellicht een boost betekenen voor de juiste waarden die we nodig hebben om op deze verhitte planeet te kunnen overleven. Bob Michiels (°1950) startte als advocaat aan de Antwerpse balie, om vervolgens als bedrijfsjurist over te stappen naar de banksector. Met een carrière van bijna dertig jaar in één van de grootste Belgische grootbanken zat hij gepokt en gemazeld om met kennis van zaken te kunnen oordelen over de werking van ons economisch en kapitalistisch systeem. Misschien was het deze kille en keiharde financiële biotoop – waarin uiteindelijk alles draait om rendement en return on investment – die hem geleidelijk aan steeds attenter maakte voor andere, zachtere waarden, zoals o.a. rechtvaardigheid, billijkheid, gelijkwaardigheid, medemenselijkheid en tolerantie. Sinds 2017 is hij auteur rond maatschappelijk belangrijke thema’s, wat zich vertaalde in de boeken “Terra Socialis” (Garant 2018), “Het Ethisch Gen” (Aspekt 2020) en “Wanneer Stoppen de Fiscale Privileges?” (Kritak 2021).