De eeuwige limbo staat voor de weifelende houding van Nederland ten opzichte van zijn ex-koloniën en vice versa. Het gevolg hiervan is een verzameling van volkjes in het Caribisch gebied, dat aan de ene kant geen inmenging accepteert en aan de andere kant onvoldoende maatregelen neemt om geheel autonoom te overleven. De schrijver beschrijft de wording van deze situatie en doet voorstellen voor een oplossing. Wat de vermoorde Curaçaose politicus Wiels op soms nogal brute wijze verwoordde, wordt hier middels een meer bedachtzame en historische benadering begrijpelijk gemaakt.De schrijver Johannes Bicker (1950) is een in Nederland geboren Curaçaoënaar, die daar vanaf 1980 in het onderwijs heeft gewerkt als docent, inspecteur en beleidsmedewerker. Na zijn pensionering is hij gaan schrijven en dit is het eerste werk dat hij publiceert. Vanwege zijn maatschappelijke betrokkenheid en veelvuldige en diepgaande omgang met Curaçaoënaars van alle rangen en standen heeft hij een iets ander beeld van de werkelijkheid daar dan die van de meeste andere schrijvers. Het boek ademt daarmee behalve kritiek tevens een idealisme uit, waarvan hij hoopt dat die door gezagsdragers wordt opgepikt.