De ein fan in moai houlik, it begjin fan in nije leafde en tagelyk as Dichter des Vaderlands by fersoargingshuzen del om mei âlderen te praten oer harren bernetiid, wurk en relaasjes, wylst in goeie freon stoar en in bêste freondin slim siik waard, sa seagen Tsead syn ôfrûne jierren derút. De bondel fertelt persoanlike ferhalen oer leafde, mar docht ek ferslach fan de skiednissen fan pasifist Willy Geijlvoet (1936-2020) dy’t yn 1944 mei syn âlders rinnende it platbombardearre Arnhem ûntflechtsje moast, fan âld-timmerman Auke Groenhof (1929-2020) waans heit yn dyselde oarloch geskutskoepels bouwe moast yn Frankryk en ûnder de flieën wer thúskaam en fan Helen Bergen (Willemstad, 1939) fan wa’t de libbensreis begûn op Kurasao dy’t fia Suriname nei Nederlân late dêr’t se leaver de stoptrein pakte as de intercity omdat se dan alle doarpen en stedsjes dy’t se op skoalle leare moatten hie no ris rêstich yn it echt sjen soe. Het einde van een mooi huwelijk, het begin van een nieuwe liefde en tegelijk als Dichter des Vaderlands bij verzorgingshuizen langs om met ouderen te praten over hun jeugd, werk en relaties, terwijl een goede vriend stierf en een beste vriendin ernstig ziek werd, zo zagen Tsead zijn afgelopen jaren eruit. De bundel vertelt persoonlijke verhalen over liefde, maar doet ook verslag van de geschiedenissen van pacifist Willy Geijlvoet (1936-2020) die in 1944 met zijn ouders te voet het platgebombardeerde Arnhem moest ontvluchten, van oud-timmerman Auke Groenhof (1929-2020) wiens vader tijdens diezelfde oorlog geschutskoepel moest bouwen in Frankrijk en onder de vlooien weer thuiskwam en van Helen Bergen (Willemstad, 1939) van wie de levensreis begon in Curaçao die via Suriname naar Nederland leidde waar ze liever de stoptrein pakte dan de intercity omdat ze dan alle dorpen en stadjes die ze op de school had moeten leren nu eens rustig in het echt zou zien. ‘Een bijzonder mooie bundel met een gevarieerde inhoud: natuur met name het Friese landschap, vriendschap opgetekend aan de hand van ontmoetingen met twee oude mannen en natuurlijk liefde die verdwijnt en ontstaat. Gedichten zonder vaste strofe-indeling, gelijke regellengte en eindrijm, maar die klinken als een klok met een inspirerende inhoud, die je op een prettige manier aan het denken zet. Humor ontbreekt niet door af en toe een link te leggen met vorige gedichten in de bundel. Grappig is ook de verwijzing naar Slauerhoffs gedicht ‘Woninglooze’. Kortom, poëzie zoals poëzie moet zijn’. 04-05-2022 Maurice Broere Meander Magazine