De titel De druppelteller verwijst naar de manier waarop geluk ons ten deel valt: druppelsgewijs. Zoals iedereen moest ik ervaren dat geluk geen waterval is die dag na dag blijft stromen.
Mijn verhalen beginnen eind 2014, toen in en rond mij dramatische veranderingen plaatsgrepen waarmee ikzelf in het reine moest zien te komen. Soms verwachtte ik te veel, soms werd er te veel van mij verwacht. Het boek leest als een dagboek sinds die dagen van zoeken, en vinden of niet vinden.
Naast het aftasten van mezelf observeer ik ook het zoeken van anderen. Als psychiater heb ik geleerd dat je geluk niet kunt (af)dwingen. Vaak overkomt het je. Soms ben je verbaasd te merken hoe geluk uit onverwachte hoek opduikt. Net als ongeluk trouwens.
Gewapend met flink wat ironie en zelfspot kom je al een eind.
